Zoalsmijn trouwe reisblog volgers weten isZeepier alverschillende jaren helemaal verslingerd aan het prachtige eiland Leka met zijn zeer bijzondere geologie en rode serpentijnsteen, fraaie natuur en bezienswaardigheden. Bijzonder is bijvoorbeeld dat er in de kerk op Leka een vroeg-zestiende eeuwse(houten) altaarretabel staat van de Utrechtse Stenen Vrouwenkop. Over de herkomst van deze retabel bestaan twee verhalen. Eén verhaal zegt dat het een gift was van de geredde dankbare opvarenden van een bij Leka vergaan schip. Het andere zegt dat het een gift was van de Deense koningin Elisabeth (Isabel). Zijkwam met haar schipals 13-jarige op weg van Spanje naar haar huwelijk met de Deense kroonprins in Kopenhagen in een zware storm terecht. In grote angst zou zij toen in een gebed beloofd hebben de 5 retabels die aan boord waren te schenken aan verschillende kerken bij de oceaan. Welk verhaal juist is weet Zeepier niet maar de retabel in de kerk op Leka wordt toegeschreven aan een Nederlandse houtsnijder.

Prachtige formaties rode serpentijnsteen op de noord-westzijde van Leka. Het lijkt wel of je in Colorado bent. Overrigens zie je linksboven Torghatten in de verte.

Na een aantal jaren op Leka, waren we vorig jaar net even ten zuiden van Leka, bij Rørvik. Dit jaar dus naar Bjørnvika nabij Vik op Sømna. Dat is weer even ten noorden van Leka. Het leuke is dat deze hele streek maakt deel uit van een grote Noorse sage. Die van de Helgelandbergen.

De sage van de Helgelandbergen

Er heersten in Hålogaland in het noorden twee machtige vorsten: Vågakallen en de Koning van Sulitjelma. Beiden hadden ze problemen met hun kinderen. Vågakallen had een ongehoorzame zoon genaamdHestmannen, die de liefde ontdekt had. De Koning van Sulitjelma had zeven dochters die nogal koppig van aard waren. Ten einde raad stuurde hij ze naar het eiland Landego nabij Bodø waar ook de mooie Lekamøya ('de speelmaagd') woonde.

Op een zwoele zomeravond ziet Hestmannen hoe Lekamøya en de zeven zusters naakt bij Landego in zee baden. Een blik volstaat om zijn hartstocht voor Lekamøya te doen ontbranden. Ter plekke beslist hij haar om middernacht te schaken.

Hij zadelt zijn paard, en in volle uitrusting, met wapperende helmbos en brede mantel, komt hij op de jonge dames afgestormd die natuurlijk met bekwame spoed op de vlucht slaan.

Ze vluchten naar het zuiden tot de zeven zusters van vermoeidheid in Alstahaug ten zuiden van Sandnessjøen belanden. Alleen Lekamøya heeft nog adem genoeg en vlucht verder zuidwaarts.

De Zeven Zusters (De syv søstre)

De vlucht is niet onopgemerkt gebleven. De Koning van de Sømnabergen ten oosten van Brønnøysund volgt met bijzondere aandacht de gebeurtenissen. En wanneer de dageraad nadert, ziet hij tot zijn ontzetting dat de ontgoochelde Hestmannen zijn boog klaarmaakt om te pogen Lekamøya te treffen.

Terwijl de pijl zijn noodlottige tocht begint, werpt de koning zijn hoed in de baan en redt zo Lekamøya van een gewisse dood. De doorboorde hoed valt neer bij Torgar.

Door al dit tumult is iedereen echter vergeten dat de zon 's morgens opgaat. En ze versteenden allemaal: Lekamøya werd het eiland Leka ten noorden van Rørvik, de hoed van de Sømnakoning is Torghatten, enkele kilometers ten zuiden van Brønnøysund, de zeven zusters vormen de achtergrond van Alstahaug, Hestmannen werd het eiland Hestmannøy op de poolcirkel. Zelfs Vågakallen vinden we terug als een 942 m hoge berg bij Henningsvær op de Lofoteneilanden.

Kijkend naarLeka isaan de oostzijde al van grote afstand een bijzondere steenformatie te zien die Lekamøya genoemd wordt.

Vanaf Leka is Torghatten bij helder weer goed te zien en het is slechts een paar kilometer vanaf de plek waar Zeepier nu naar te gaat. We zullen die dus zeker van dicht bij zien.

Zo dat was voorlopig wel weer genoeg cultuur!

De laatste voorbereidingen worden getroffen en de laatste spullen van zolder gehaald. GPS-plotters, marifoons en dieptemeters krijgen nog een laatste check. Dinsdag moet alles op zijn plek vallen zodat we woensdagochtend vroeg kunnen vertrekken.