We zijn weer op weg naar huis. Snik!

Vrijdag was er veel wind, hoge golven en in de ochtend regende het pijpenstelen. Dus weer niet varen. Na alvast wat spullen opgeruimd te hebben voor de terugreis, besluiten we s' middags om nog maar een paar uurtjes te gaan vissen op forel in een meer, een paar kilometer buiten Vik. Het meer staat via een beek in verbinding met zee. Mogelijk dus zeeforellen. Wiegert en George besluiten op de steiger bij de aanwezige vishut te blijven vissen terwijl de anderen elders op verschillende plekken hun geluk beproeven. We vangen samen 8 forellen van het merk zeeforel. Geen grote vissen maar ze mogen mee. Wiegert heeft een gevangen vis op de pickniktafel achter zich gelegd. Maar in Noorwegen wordt alles door wel iets gegeten. Het zomaar neerleggen van een vis is dus een uitnodiging voor één ofander dier om te komen eten. Zo ook nu. Opeens horen de heren een geluid en weg is de vis. Dat laat Wiegert natuurlijk niet over zijn kant gaan en hij gaat driftig op zoek. Gelukkig vindt hij zijn vis even verderop weer terug. Vermoedelijk is een veel voorkomende marterachtige, die de Noren een 'minkie' noemen, de dader. Deze diertjes staan bekend om hun brutaliteit. Kennelijk heeft Wiegerts gezoek hem verstoord zodat hij de vis heeft achtergelaten.Zaterdagochtend zijn we al vroeg aan het ruimen want we willen de ferry van 10:00 uur hebben.

De reis gaat vandaag naar de Koppangcamping in Koppang. Daar hebben we een hut voor de nacht. De camping ligt direct aan de visrijke rivier de Glomna. Een geweldige plek voor vliegvissers overigens. De eigenaar Edward is zelf verwoed vliegvisser en helpt je graag op pad. Omdat Edward een NederNoor is kan dat in het Nederlands.

Donderdag wordt een onverwachte rustdag.

Donderdag. Onze voorlaatste visdag. Er staat veel wind uit het zuiden maar we besluiten toch maar te gaan vissen. Er zijn wel wat beschutte plaatsen te vinden. Om aan dek de mannen droog te houden moet met deze golven en wind de boot in plané. Dat bonkt wel behoorlijk maar ja het alternatief is dat elke golf overkomt. We zijn nog maar net het fjord uit en we moeten even stoppen om de dieptemeter vast te zetten, als we weer verder varen wil de motor niet meer goed op toeren komen en roet ernorm. Na even proberen verder te varen komt ineens de zwarte rook uit alle kieren en gaten en lijkt er wel brand te zijn in het motorruim of de bilge ruimte. Al snel beseffen we dat dit gezien alle signalen waarschijnlijk niet het geval is. Dat de motor zwart rookt en niet op toeren komt wordt denkelijk veroorzaakt doordat de turbo niet meer werkt. Kennelijk is of het uitlaatspruitstuk of de verbindingspijp naar de turbo kapot. Daardoor vult de motorruimte zich ook met zwarte rook en komt het uit alle kieren en gaten. We durven dit alleen niet te controleren omdat we dan het motorluik moeten openen en als er werkelijk brand is zal dit dan onmiddelijk oplaaien en da's niet leuk op zee met een tank met 300 liter diesel. De motor klinkt volkomen normaal we keren dus om en bellen ondertussen met de verhuurder, melden wat er aan de hand is en vragen om klaar te staan als we echt hulp nodig hebben. Na een half uurtje komen we zeiknat weer in de haven. Na een korte inspectie blijkt inderdaad de verbindingspijp naar de turbo kapot te zijn. Leveren van een nieuwe duurt minimaal een week. De boot is dus definitief kapot. De verhuurder bied ons 2 kleinere open boten met 40 pk bb-motoren. De wind is echter inmiddels zover aangetrokken zodat we er toch niet meer uit kunnen.

In de middag dus maar alvast wat spullen opgeruimd. Als we terug zijn in het huis hangt er een tas met blikken bier aan de deur. Het blijkt een presentje te zijn van de groep Polen in het huis even verderop. Die reizen vandaag ook af en zijn aan het opruimen. Er is een grote stroomstoring in het gebied. Ergens is een trafostation uitgebrand. Gelukkig blijkt Willy (is een verwoed verzamelaar) ook nog ooit eens ergens een oude generator gekocht te hebben met een schakelkast.

Deze is aan het netwerk gekoppeld en dus is er stroom bij de receptie. Door alle perikelen hebben we nu ineens tijd om bij de receptie eens rustig het internet op te gaan en de uitgebreide verzameling traktoren, auto's, buitenbordmotoren en dieselmotoren van Willy eens te bekijken.

Aan het begin van de avond beginnen we maar de vis alvast te verdelen en de koelboxen te vullen. Dat kan hier omdat we zoveel vriesruimte hebben dat we alle koelboxen met gemak in de aanwezige vriescellen kunnen zetten.

De visdag op woensdag

Vanochtend (woensdagochtend) waait het nog steeds hard. In de hoop dat de wind zal afnemen toch de boel maar naar de boot gebracht. Onze verhuurders (Willy en Benny) waarschuwen dat het best erg hard kan waaien en dat de voorspelling is dat de wind weer zal aantrekken. Dan maar dichtbij de haven vissen. Eenmaal buiten valt het best wel mee. Eenmaal op zee zijn de golven toch wel hoog en is vissen daar onmogelijk. We besluiten een soort van doorlopende engte tussen 2 eilandjes in te gaan en daar te vissen en dan door te steken naar Torghatten omdat de noordenwind ons daar beschutting geeft. Eenmaal in de engte gaat de wind ineens draaien via west richting zuid. Beschutting bij Torhatten hebben we dus niet meer. Daar liggen we nu vol in de wind. Dan maar naar het westen proberen achter een eilandje wat beschutting te vinden. Al varend neemt de wind zover af dat we besluiten om de gok te wagen en door te steken naar de plek -20 kilometer op zee- waar we maandag best wel goed vingen. Bij the way (da's Engels) had daar Zeepier een duo en een triplet kabeljauw, en spierpijn op maandag.
Na het afzoeken van een paar stekken hebben we ineens vis. En niet te weinig in tijd van 2 uurtjes vangen we meer dan 2 kisten. Regelmatig staan alle hengels krom.

Grote vissen waarvan er verschillende bijna een meter lang zijn. De vissen liggen zelfs naast de kisten op de bodem van de boot. Op een bepaald moment wil George een kabeljauw binnenhalen als er een heilbot van ca. een meter de vis aan het oppervlak aanvalt. Da's effe schrikken voor hem, maar jammer genoeg is de kabeljauw te groot en trekt de heilbot alleen bijna al het vel van de kop van de vis voor hij weer wegduikt. Om 18:00 voldaan richting huis. Dat wordt nog een paar uurtjes schoonmaakwerk. We zitten behoorlijk richting quotum. We zijn om 11:30 klaar met fileren en inpakken. Nog snel een bakje koffie een borrel en dan is het al weer na 24:00 uur. Pffffffffffffff wat een dagen!

De visdagen van maandag en dinsdag

Gisteren was in de middag veel wind uit het noorden voorspeld. Eenmaal op het water snel richting noord want dan kun je als de wind aantrekt met de wind in de kont terug. We hebben een behoorlijk snelle boot, die tegen de 40 k/uur loopt. Da's niet gek voor een 120 pk diesel. De boot zelf is een onoogelijk geval, maar die diesel is betrouwbaar (?), heeft een turbo en een dubbele propellor. Nadeel van de boot is alleen de stuurman en navigator kunnen droog zitten. De rest moet aan dek blijven en is onbeschermd. Zolang de boot in planee vaart is er geen probleem, maar langzamer levert elke golf een plens overkomende water op.

Zo lagen we uiteindelijke direct onder Torghatten te vissen. Na daar wat gulletjes gevangen te hebben ging de wind er toch helemaal uit. Toen maar snel besloten om ver uit te varen naar een plek die Benny -onze verhuurder- ons al eerder gewezen had. Dat was echter wel ruim 20 kilometer de zee op. Vlakbij de plek waar de oude vishut van zijn opa op een eilandje staat. Daar aangekomen nog lekker wat vis gevangen. Wim kon er geen genoeg van krijgen en wilde steeds nog één driftje. Gevolg was dat uiteindelijk de wind opstak en we in puisthoge golven die voornamelijk dwars op de boot kamen, terug moesten. Tot overmaat van ramp wilde de boot niet vol gas en moesten we behoorlijk manouvreren om de onderwater rotsen zo hier en daar te ontwijken (we hadden nog geen waypoints uitgezet). De mannen buiten de stuurhut waren tot op hun onderbroek nat toen we 19:30 thuis kwamen. Daarna snel eten maken en vis fileren. Uiteindelijk was het weer ruim na middernacht toen we in bed lagen. Dit is de vakantie van de lange dagen. We hebben nog niet één keer voor 24:00 op bed gelegen.
Dinsdag was de wind nog verder aangetrokken tot een kleine storm. We hadden op de fileertafel de afgelopen dagen meerdere malen prachtige forellen (van soms wel 5 kilo per stuk) gezien en besloten om die te gaan vangen. Dat bleek te kunnen bij een voormalige kwekerij. Een meertje net iets groter dan een grote vijver bevatte veel forellen varierende van 0,75 tot 8 kilo. Je hoefde geen vergunning te hebben maar moest per kilo afrekenen. Zeepier ving al snel een gedracht met een enorm dikke buik; die kon wel eens vol kuit of hom zitten dus. Om hem wat lichter te maken maar snel een wat masseren en druk uitoefenen. Ja hoor daar liep al snel een pond tot een kilo kuit uit. Dat kunstje werd daarna bij elke dikke vis herhaald door de anderen. We blijven natuurlijk Nederlanders hé. Zeepier had zich als quotum 10 kilo gesteld. Dat was bereikt na 4 vissen. 2 kleine forellen en 2 grote. Wim kon het niet laten om zijn hele pensioen om te zetten in forel. De anderen wisten zich net als Zeepier aan hun uitgezette quotum te houden. Hoe Wim dit nu thuis gaat uitleggen weten we nog niet.
Na het forelvissen door naar Torghatten voor een verfrissende bergwandeling. Hoewel het erg hard waaide was het de hele dag overigens prachtig zonnig weer. Het pad naar Torghatten is nogal steil en lastig, maar het was zeer de moeite waar. Ondertussen was de tijd natuurlijk weer aardig gevorderd en was het weer na 19:00 voor we thuis waren. Opnieuw dus weer niet voor 24:00 uur in bed. Nu maar hopen dat die verdraaide wind morgen weg is.

Rest van de eerste 3 dagen.

Ja; wat moet je er van zeggen. De boot is prima. Het huis is prima. Maar de vis is moeilijk te vinden.
Vrijdagmiddag was er zoveel wind dat we niet weg konden. Dus zoals eerder gezegd maar 's avonds er uit gegaan. Werd dus een latertje. Toch nog wel wat mooie vissen gevangen. Zaterdag de hele dag op pad geweest . s Ochtends was het ronduit flut. Bijna geen vis te vangen. s'Middags ging het beter en uiteindelijk hadden we toch een kist vol. Daarbij enkele mooie kabeljauwen die de meter naderden. Op de terugweg hield de boot soms in en liep het toerental terug zonder direct aanwijsbare oorzaak. Als je dan een snelle boot met een 120 pk turbo diesel (dubbele propellor) hebt dan wil je die 40 km/h ook daadwerkelijk varen. Beste boot, zelfs met 5 ton-zware kerels toch gewoon in planee te krijgen. De afstanden zijn hier ook wat groter dan we gewend zijn. De verhuurder Willy en zijn zoon Benny zouden zondagochtend even kijken naar het brandstoffilter, die het probleem zou veroorzaken. Het weer is overigens prima. Lekker zonnetje en insmeren met brandzalf is echt noodzaak anders hangen de vellen er zo bij.

Zondag een beetje een pechdag. We waren net buiten het fjord toen we op de tweede stek van de dag aankwamen was er geen electriciteit meer op het dashbord. De motor draaide gelukkig nog (die konden we zelfs niet meer uitschakelen omdat de relais ook niet meer werkten) en dus konden we terug naar de haven. Willy ging direct aan het werk om de oorzaak van de ellende op te zoeken. Na lang zoeken bleek een dikke kabel met vele aders gewoon final door midden te zijn zonder aanwijsbare reden. LUnch hadden we dus op het terras van ons huis.

Wiegert heeft zijn geheim nog steeds niet prijs gegeven. We hebben hem inmiddels zo gemarteld dat hij wat in de war was en tijdens de lunch zijn melk op de barbeque deed.

Daarna nog opnieuw uitgevaren. Alles bij elkaar een slechte visdag met slechts enkele vissen. Zeepier had nog een schol op een pilker en en leuke leng op aas. Eindelijk een beetje bijtijds klaar.

Het menu vanavond was gerookte ganzenborst met balsamico op een bedje van groene sla met tomaatjes en bosui. Hoofdgerecht was ganzenpootjes met specieboontjes en piepers. Het zal Zeepier benieuwen of de mannen morgen met plakpootjes lopen. Na het eten stond George overigens met begerige blik te kijken naar de tamme gazen van Benny. Die kon er geen genoeg van krijgen.

Tijdens het schoonmaken komt één van de aanwezige Polen (we zijn de enige niet Poolse gasten hier) met een bak forel. Ja een beste bak met wel 40 kg grote forel. Eerst zegt hij ze gevangen te hebben in het vrije water. Later zegt hij dat hij een vergunning gekocht had voor 600 NOK en dat hij toen die 40 kg mocht vangen. Er zitten zulke gedrochten tussen de vissen dat ze er inderdaad niet uitzien als vrijlevende forel. Hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt voot Noorwegen, vermoeden we dat hij een kweker gevonden heeft die in de kwekerij laat vissen. Morgen maar eens vragen aan Benny.

De eerste dagen in het kort

De heenreis is goed verlopen. Geen problemen met de aanhanger en met zijn vijven in de bus is best wel gezelliger dan met twee auto's rijden. Nadeel is dat de medereizigers ontiegelijke vreetzakken zijn. Die bekjes gaan de hele weg op en neer; en maar malen. Je zit dus steeds te kijken naar die bewedgende kaken, die uiteindelijk voor je gevoel ook buitenproporties groot worden. Angst aanjagend groot! Enorme tassen met platgedrukte bolletjes hebben ze voor de voeten staan. Ze slepen zich helemaal het leplazerus om dat spul op de ferry mee naar de hut te nemen. Ja zelfs daar gaan ze gewoon door. De enige pauze die ze nemen is om een pizza te gaan kopen in het italiaans restaurant in de winkelgalerij aan boord. Als ze niet vreten dan staan die bekken nog niet stil, want dan worden belevenissen opgehaald of nemen ze elkaar in de zeik.

De eerste visdag was wat lastig. De boot is prima en loopt erg snel, maar er was wat veel wind. Tegen de tijd dat wij ons geinstalleerd hadden kwamen de andere gasten al terug naar de haven vanwege de wind. We zijn daarom maar vroeg gaan eten en 's avonds nog een paar uurtjes gaan vissen. De eerste oogst waren een stuk of twintig gullen waarvan er 12 de lengte maat van de kist haalden.

Al met al wel weer en latertje en gingen we om één uur pas naar bed. Ik slaap overigens volgens de andere n bij Jaques Cousteau op de kamer. Ze komen s' avonds nog even controleren of Jaques de ventilator wel goed heeft staan zodat en zichzelf niet opblaast. De hut is prima met een heel grote woonkamer. Ook de verhuurder Benny weet precies wat sportvissers nodig hebben aan informatie. De vriesruimte bestaat uit een grote vriestrailer waarin iedere hut een een eigen box heeft. Daarnaast is er zelfs nog een vriescel voor gemeenschappelijk gebruik; een soort van sportvissers "Inloopkast".

Even een serieus verhaal over de streek.

Zoalsmijn trouwe reisblog volgers weten isZeepier alverschillende jaren helemaal verslingerd aan het prachtige eiland Leka met zijn zeer bijzondere geologie en rode serpentijnsteen, fraaie natuur en bezienswaardigheden. Bijzonder is bijvoorbeeld dat er in de kerk op Leka een vroeg-zestiende eeuwse(houten) altaarretabel staat van de Utrechtse Stenen Vrouwenkop. Over de herkomst van deze retabel bestaan twee verhalen. Eén verhaal zegt dat het een gift was van de geredde dankbare opvarenden van een bij Leka vergaan schip. Het andere zegt dat het een gift was van de Deense koningin Elisabeth (Isabel). Zijkwam met haar schipals 13-jarige op weg van Spanje naar haar huwelijk met de Deense kroonprins in Kopenhagen in een zware storm terecht. In grote angst zou zij toen in een gebed beloofd hebben de 5 retabels die aan boord waren te schenken aan verschillende kerken bij de oceaan. Welk verhaal juist is weet Zeepier niet maar de retabel in de kerk op Leka wordt toegeschreven aan een Nederlandse houtsnijder.

Prachtige formaties rode serpentijnsteen op de noord-westzijde van Leka. Het lijkt wel of je in Colorado bent. Overrigens zie je linksboven Torghatten in de verte.

Na een aantal jaren op Leka, waren we vorig jaar net even ten zuiden van Leka, bij Rørvik. Dit jaar dus naar Bjørnvika nabij Vik op Sømna. Dat is weer even ten noorden van Leka. Het leuke is dat deze hele streek maakt deel uit van een grote Noorse sage. Die van de Helgelandbergen.

De sage van de Helgelandbergen

Er heersten in Hålogaland in het noorden twee machtige vorsten: Vågakallen en de Koning van Sulitjelma. Beiden hadden ze problemen met hun kinderen. Vågakallen had een ongehoorzame zoon genaamdHestmannen, die de liefde ontdekt had. De Koning van Sulitjelma had zeven dochters die nogal koppig van aard waren. Ten einde raad stuurde hij ze naar het eiland Landego nabij Bodø waar ook de mooie Lekamøya ('de speelmaagd') woonde.

Op een zwoele zomeravond ziet Hestmannen hoe Lekamøya en de zeven zusters naakt bij Landego in zee baden. Een blik volstaat om zijn hartstocht voor Lekamøya te doen ontbranden. Ter plekke beslist hij haar om middernacht te schaken.

Hij zadelt zijn paard, en in volle uitrusting, met wapperende helmbos en brede mantel, komt hij op de jonge dames afgestormd die natuurlijk met bekwame spoed op de vlucht slaan.

Ze vluchten naar het zuiden tot de zeven zusters van vermoeidheid in Alstahaug ten zuiden van Sandnessjøen belanden. Alleen Lekamøya heeft nog adem genoeg en vlucht verder zuidwaarts.

De Zeven Zusters (De syv søstre)

De vlucht is niet onopgemerkt gebleven. De Koning van de Sømnabergen ten oosten van Brønnøysund volgt met bijzondere aandacht de gebeurtenissen. En wanneer de dageraad nadert, ziet hij tot zijn ontzetting dat de ontgoochelde Hestmannen zijn boog klaarmaakt om te pogen Lekamøya te treffen.

Terwijl de pijl zijn noodlottige tocht begint, werpt de koning zijn hoed in de baan en redt zo Lekamøya van een gewisse dood. De doorboorde hoed valt neer bij Torgar.

Door al dit tumult is iedereen echter vergeten dat de zon 's morgens opgaat. En ze versteenden allemaal: Lekamøya werd het eiland Leka ten noorden van Rørvik, de hoed van de Sømnakoning is Torghatten, enkele kilometers ten zuiden van Brønnøysund, de zeven zusters vormen de achtergrond van Alstahaug, Hestmannen werd het eiland Hestmannøy op de poolcirkel. Zelfs Vågakallen vinden we terug als een 942 m hoge berg bij Henningsvær op de Lofoteneilanden.

Kijkend naarLeka isaan de oostzijde al van grote afstand een bijzondere steenformatie te zien die Lekamøya genoemd wordt.

Vanaf Leka is Torghatten bij helder weer goed te zien en het is slechts een paar kilometer vanaf de plek waar Zeepier nu naar te gaat. We zullen die dus zeker van dicht bij zien.

Zo dat was voorlopig wel weer genoeg cultuur!

De laatste voorbereidingen worden getroffen en de laatste spullen van zolder gehaald. GPS-plotters, marifoons en dieptemeters krijgen nog een laatste check. Dinsdag moet alles op zijn plek vallen zodat we woensdagochtend vroeg kunnen vertrekken.

Nog een weekje!

Volgende week woensdag is het zo ver. Het wordt tijd want de vriezer begint vol te raken met eten en aasvis en dat vinden ze thuis niet zo leuk want nu kunnen ze "niks meer vinden!" krijg ik steeds te horen.

Dit keer gaan we met een busje en een aanhangwagen.Wim en George hebben al aangeboden dat Wiegert wel tussen ze in mag zitten. Als je dieknuisten van George al eens gezien hebt dan snap je wel dat wij dit keer wel achter het geheim van Wiegert gaan komen. Ze knijpen de waarheid wel uit die Wiegert. Is die nu helemaal belaaitafeld om geheimen voor ons te houden!

Voor George wordt het ook wennen want kon die vroeger lekker achterin uit het zicht van iedereen die enorme rugzak met reisvoer leeg peuzelen. Wat die snuiter niet allemaal in die tas kan proppen! Niet alleen ontzagwekkende hoeveelheden boterhammen en belegde (en geplette) witte bolletjes, maar ook bergen snoep, minimarsjesen koekjes (zijn bijzondere voorkeur is Bastogne koekjes). Ergens moet hij ook nog een reserve voorraad hebben, want op de terugweg zit die tas gewoon weer vol!Dit keer dus niet meer stiekem alleen achter peuzelen; nee, daar we gaandaar natuurlijk met zijn allen op zitten azen.

Wim zat al verlekkert naar een foto van de aanhangwagen te kijken. Ik ben bang dat hij nog meer meeneemt. We houden op de boot geen plek over om te vissen ben ik bang voor. Ook het mee terugnemen van vis zat al in zijn hoofd. Ik denk dat die dus wel met een extra vriesbox op komt dagen. Kan hij quotum kopen van Willy de verhuurder van het huis en de boot en tevens beroepsvisser.

Het huis? De website van de eigenaar laat er niet veel van zien en ook van de boten niet. Wat we zien lijkt wel goed te zijn. Zie ook http://www.bjornvika.com

Op de foto zie je de boot die we gehuurd hebben. Die achterste boot met dat afwerkhokje (voor als Wim spannende dingen doet) op de achtergrond. Ik ben benieuwd of er ook een hangslot bij dat deurtje in het afwerkhokje is.

Ook van het huis hebben we dus niet meer dan een paar foto's van het internet. Die zien er niet slecht uit overigens.